Μνημείο «Νικηφόρου Ουρανού» - Μάχη 997 μ.χ.

Γύρω στα 1000 μ.Χ. το Βυζαντινό κράτος αδυνατούσε να προστατεύσει τις απομακρυσμένες από την Κωνσταντινούπολη περιοχές της επικράτειάς του. Οι Βούλγαροι ξεχύθηκαν στην Ελλάδα καταστρέφοντας και λεηλατώντας τα πάντα στο πέρασμά τους. Ο Σαμουήλ κατάφορτος από λάφυρα επέστρεφε στη Βουλγαρία, όταν το 997μ.Χ συναντήθηκε στην πεδιάδα του Σπερχειού, εκεί περίπου όπου περνά η σύγχρονη γέφυρα, που ενώνει την Λαμία με την Υπάτη με τις βυζαντινές δυνάμεις. Ο Σαμουήλ στρατοπέδευσε στην Νότια πλευρά του Σπερχειού από την πλευρά της Υπάτης, ενώ ο στρατηγός του Βασίλειου Β’ του Βουλγαροκτόνου, Νικηφόρος Ουρανός στρατοπέδευσε στην Βόρεια όχθη του ποταμού. Οι Βούλγαροι κοιμήθηκαν ήσυχοι πιστεύοντας, ότι το ποτάμι ήταν αδιάβατο. Ο Νικηφόρος όμως με το στράτευμα του, κατά τη διάρκεια της νύχτας, κατάφερε να διαβεί τον ποταμό και να επιτεθεί στους ανύποπτους Βουλγάρους, που υπέστησαν ολοκληρωτική καταστροφή. Ο Σαμουήλ και ο γιος του προσποιήθηκαν τους νεκρούς, οπότε μέσω του σημερινού Αργυροχωρίου (Βογομίλ) και της Υπάτης ανέβηκαν στην Οίτη και από εκεί μέσω των Αιτωλικών βουνών και της Πίνδου φτάσανε στην Ήπειρο και από εκεί στην έδρα τους την Αχρίδα. Η μάχη του Σπερχειού είναι η μόνη σημαντική μάχη, που πραγματοποιήθηκε στο σημερινό ελληνικό έδαφος κατά τη διάρκεια των 330 χρόνων, που διήρκεσε η σύγκρουση των Βυζαντινών με τους Βούλγαρους.