Πολιτική και Οικονομική Ζωή

Οι μεγαλοαστοί αρχίζουν να χτίζουν μεγάλα νεοκλασικά σπίτια, ενώ κατά τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια, υπήρχαν ακόμη πολλά τουρκικά σπίτια, τζαμιά κ.λ.π. και παράλληλα να ρυθμίζουν την πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση της περιοχής. Την κατάσταση επηρέασαν κατά πολύ, οι εγκατασταθέντες στη Λαμία:

Χριστοφ. Περραιβός,
Αναγνώστης Ζητουνιάτης,
Γ. Τζαχείλας,
Αινιάνες,
Παπακώστας,
Τζαμάλας,
Κυριάκος Τασίκας, απ' την Αίγυπτο,
Γρ. Πέρβελης,
Γ. Ζορμπάς κι αμέτρητοι άλλοι.

Στα 1879 ο Δήμος Λαμιέων είχε 2.186 ψηφοφόρους, μαζί με 14 χωριά της περιοχής του. Μόνη η Λαμία είχε 1.389. Στα 1840 είχε 4.000 κατοίκους. Κατά το 1879 είχε 6.000. Μέχρι το 1881 είχαν συρρεύσει στη Λαμία Θεσσαλοί, Ηπειρώτες, Μακεδόνες, Στερεοελλαδίτες, Αιγυπτιώτες, Κρητικοί, Ασπροποταμίτες, Επτανησιώτες, Βαυαροί, Τούρκοι κ.α.

Οι "Εφτά Βρύσες" και 3-4 πηγές, που βρισκόντουσαν μέσα στην πόλη, έλυναν το πρόβλημα υδρεύσεως και αρδεύσεως, μέχρι την εποχή αυτή και αργότερα, με την ενίσχυση και δια των πηγών Αγίου Γεωργίου (κοντά στο φρούριο) των Πηγαδουλίων, της Ταράτσας και του Αγίου Λουκά μέχρι το 1928, οπότε το θέμα υδρεύσεως της πόλης έλυσε ο Γοργοπόταμος.

Ο φωτισμός στην αρχή αποτελούσε ιδιωτικό πρόβλημα και μονάχα στα κεντρικά σημεία είχε τοποθετήσει ο Δήμος μερικούς φανοστάτες. Στα κεντρικά σημεία υπήρχε μικρό δίκτυο αποχετεύσεως από τα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης.

Από το 1852 μέχρι το 1877 επίσκοπος Φθιώτιδας ήταν ο Καλλίνικος Καστόρχης, ο οποίος ονομάστηκε αρχιεπίσκοπος, η δε Φθιώτιδα έγινε αρχιεπισκοπή μέχρι το 1899.